mizan

is. <ər.>

1. Çəki aləti, tərəzi. Əl mizan, göz tərəzi. (Ata. sözü). Hər nə çəksən, çək, bəradər, çəkmə düz mizanını; Çəkmə sən millət qəmin, çəkmə, çək öz qəlyanını. M. Ə. S..

2. Qayda, nizam, səliqə, sahman. <Otaqları> nəfis xalçalarla döşəmiş və evin hər bir şeyinə o mizanda diqqət vermişdi. M. S. O.. Mizana düşmək – qayda və səliqəyə düşmək, nizamlı və səliqəli olmaq. Ev mizana düşdü. // Qayda-qanun, nizam. Qərinələr keçdi, dövran dəyişdi; Pozuldu qurğular, mizan qalmadı. A. Ə..

3. xüs. Artistlərin və səhnə şəraitinin, tamaşanın gedişinin ayrı-ayrı momentlərinə görə düzülüşü qaydası. Rejissor bu gün göstərdiyi mizanı sabah dəyişir və hər gün bir yeni mizan verirdi. S. Rəh..

4. Çəki, ağırlıq, vəzn, ölçü.

5. Bax mizan-tərəzi. Mizana vurmaq – 1) çəkmək, tərəzidə çəkib ağırlığı bilmək; 2) məc. ölçüb-biçmək, mülahizə etmək.